Mijn stem in brons gevangen

Gedichten over klokgelui en beiaardspel

Nederland is een land van kerktorens vol met luidklokken en carillonklokken. De klanken van klokgelui en beiaardspel doen iets met de mensen. Van klokgelui worden we opmerkzaam, bezorgd of opgewonden: de klokken kondigen een blijde of droeve gebeurtenis aan. De muziek van de beiaardier maakt ons vrolijk en doet ons zingen. Het zijn gevoelens die we ongemerkt delen met anderen. Klokken en klokjes ontroeren en roepen ons gemeenschapsgevoel op.
Dat klokken gevoelens van heimwee en verbondenheid verkondigen blijkt ook uit de grote verscheidenheid aan gedichten waarin torens, luidklokken en carillons bezongen worden. In deze bundel zijn een aantal bekende, onbekende en nieuwe gedichten bijeen gebracht.
Deze bundel is een gezamenlijke uitgave van de Utrechtse Klokkenspel Vereniging en het Utrechts Klokkenluiders Gilde.

"Vijf eeuwen al het galmen op de wind,
"een klank die door de straten rolt als water,
"die lang voor wij er waren en ook later
"de hele stad van huis tot huis verbindt.

« Vorige pagina